วันนี้ทางเราจะพาเพื่อน ๆ ไปติดตามชีวิตของ “หนุ่มเต้ย” หนุ่มผู้พิการทางสายตา วัย 23 ปี ที่สู้ชีวิตถึงแม้ตามองไม่เห็น ขยันทำงานไม่เคยคิดยอมแพ้ต่อโชคชะตา ลั่นขอเดินหน้าหาเลี้ยงชีพด้วยตัวเอง ต้องบอกเลยว่าเป็นอีกหนึ่งเรื่องราวสำหรับคนสู้ชีวิต “นายชัยชนะ กล้าหาญ” หรือ “เต้ย” วัย 23 ปี หนุ่มอุดรธานี ปัจจุบันอาศัยอยู่ห้องเช่า ถ.อดุลยเดช เขตเทศบาลนครอุดรธานี กว่า 5 ปีแล้วที่ เค้าได้ใช้ชีวิตอยู่ในโลกของความมืด เต้ยเล่าว่ามีอาการผิดปกติทางสายตาตอนอายุ 18 ปีส่วนพ่อแม่ก็เสียแล้ว ต้องใช้ชีวิตอยู่เพียงลำพัง ด้วยการนำดอกกุหลาบมาขายเพื่อเลี้ยงชีพตัวเอง โดยจะเดินขายตามเส้นทางถนนประจักษ์ศิลปาคมเป็นประจำทุกวัน ซึ่งเป็นเส้นทางที่เค้านั้นคุ้นชิน ทำให้คนที่พบเห็นต่างชื่นชมในความที่เค้านั้นไม่ยอมแพ้เต้ยบอกว่า เขาต้องฝึกฝนตัวเองอยู่นาน และพยายามปรับตัวและเขาก็ทำสำเร็จ หันไปพึ่งประสาทสัมผัสอื่น ๆ มากขึ้น เช่น ฟังเสียงดมกลิ่น และใช้มือจับหรือคลำสิ่งต่าง ๆ เพราะเค้านั้นไม่ได้เป็นมาแต่กำเนิด ถ้ายังอยากใช้ชีวิตอยู่ ก็อย่ายอมแพ้ทำอะไรได้ก็ทำต้องปรับตัว สู้กับปัญหา แล้วก็มีชีวิตอยู่ต่อไปให้ได้ ซึ่งที่ผ่านมาก็มีหน่วยงานเข้ามาดูแลแต่เค้าเลือกเองที่จะใช้ชีวิตแบบนี้เอง เต้ยยังบอกอีกว่า ถึงแม้ว่าเค้าจะมองไม่เห็น แต่ก็ต้องดำเนินชีวิตต่อไป แค่ต้องพยายามมากกว่าคนอื่น การมองไม่เห็นมันเป็นแค่อุปสรรคหนึ่ง ที่ทำให้เราทำอะไรยากกว่าคนปกติแต่ต้องเรียนรู้ ที่จะต้องอยู่กับมัน เพราะเค้านั้นต้องมีค่าใช้จ่าย ค่าเช่าห้อง ค่ากินค่าอยู่หากยอมแพ้แล้วชีวิตจะไปต่อได้อย่างไร …

ต้องบอกเลยว่าเป็นอีกหนึ่งเรื่องราวที่ชาวเน็ตจำนวนมากต่างให้ความสนใจ เป็นเรื่องราวเกี่ยว ชีวิตของคนเราซึ่งทุกคนที่เกิดมาบนโลกล้วนแล้วก็ต้องมีปัญหา มีความยากลำบากในชีวิตกันทุกคน จริงอยู่ที่เราเลือกเกิดได้ แต่สิ่งที่เราเลือกได้คือเลือกที่จะให้ชีวิตอย่าง เเละเรื่องราวต่อไปนี้เป็นเรื่องราวชีวิตจริงของ น.ส.กรกวรรณ ทองรินทร์ หรือ “น้องผักกาด” สาวน้อยจาก โรงเรียนเดชอุดม จ.อุบลราชธานี “น้องผักกาด” ต้องเผชิญกับจุดเปลี่ยนในชีวิต เมื่อพ่อแม่แยกทางกันอย่างกะทันหัน จากที่เคยมีพ่อและแม่กลับต้องมาอยู่เพียงลำพัง และหาทำงานหาทุนเพื่อให้ตัวเองอยู่รอด ผักกาดไม่รู้ว่าแม่ไปอยู่ที่ไหน เพราะติดต่อไม่ได้ ส่วนพ่อย้ายไปบวชอยู่อีกอำเภอ พวกท่านไม่เคยติดต่อมาเลย ทำให้น้องผักกาดต้องอยู่ตัวคนเดียวตามลำพัง “ตอนที่พ่อเเม่ไปหนูไป เขาก็คงคิดว่าหนูทำได้ เขาก็เลยไปหนูไป หนูก็เลยคิดว่าหนูก็ทำได้ไม่ต้องเป็นห่วงหนู หนูจะพยามของหนูเอง ” และได้เรียนหนังสือ ผักกาดหวังว่าจะได้เรียนต่อสูง ๆ อย่างที่ตั้งใจ แม้จะไม่มีใครส่งเสีย แต่ตั้งใจว่าจะเรียนและทำงานควบคู่กันไปแบบนี้เพื่อความหวังที่ฝันไว้ ร่วมให้กำลังใจเเละฟังเรื่องราวของผักกาดเพื่อมอบโอกาสที่ดีให้กับน้องคนเก่งกันนะคะ น้องผักกาดทำงานหาทุนเลี้ยงตัวเองตั้งเเต่มัธยมศึกษาปีที่หนึ่ง โดยเป็นพนักงานของร้านอาหารใกล้บ้าน เพื่อที่จะนำทุนที่ได้ไม่มากก็น้อยมาส่งเสียตัวเองเรียน เเม้น้องผักกาดจะเหลือตัวคนเดียว เเต่ก้ยังมีญาติช่วยเหลือประคับประคองอยู่ เเม้ปัญหาวันนี้อาจจะหนัก เเต่น้องผักกาด ได้เรียนรู้จากการถูกทอดทิ้ง สอนให้เรียนรู้ที่จะสู้ต่อด้วยตัวเอง

ต้องบอกเลยว่าเป็นอีกหนึ่งเรื่องราวที่ชาวเน็ตจำนวนมากต่างให้ความสนใจเป็นเรื่องราวชีวิตของคุณตาท่านหนึ่งที่ได้หาเลี้ยงตัวเองเพียงลำพัง โดยการเปิดร้านขายผลไม้ “ผลไม้ลุงคุง” ร้านผลไม้เก่าแก่ผู้ยืนหนึ่งเรื่องการสู้ชีวิต มานานกว่า 40 ปี สู้สุดใจที่มีแม้ร่างกายจะชราแล้วก็ตาม เป็นที่ชินตาของคนแถววังหินเป็นอย่างดี แม้จะแก่แต่ไม่ขอใครกิน ขอสู้ด้วยตนเองจนถึงวันสุดท้าย “ลุงคุง” ในวัย 60 ปี ชาวบ้านต่างรู้จักเป็นอย่างดีเพราะลุงเป็นพ่อค้าผลไม้แบบนี้มาตั้งแต่หนุ่ม ๆ และยังคงทำทุกอย่างเหมือนเดิม แม้จะอายุมากแล้วก็ตาม ลุงก็ยังทำทุกอย่างเองไม่ว่าจะเป็น การขึ้นรถเมล์ไปเลือกผลไม้เองที่ตลาดเอง ไปจนถึงการเดินเท้าเข็นรถเข็นที่แสนจะหนักด้วยตัวเองเพียงลำพัง เพราะลุงคุงอยู่คนเดียว ไม่มีครอบครัว ในทุกวัน ลุงคุงจะต้องออกมาเตรียมของและออกเดินทางตั้งแต่เช้า ไปจนถึง ดึก ๆ อดทนเข็นรถผลไม้ด้วยลำแข้งตัวเองมาตลอด 40 ปี เข็นรถด้วยลำแข้งทุกวัน ลุงเล่าให้ฟังว่า บางวันก็เจอคนขอต่อราคาลุงอีก บ้างก็โดนสายตาดูถูกจากคนอื่น ๆ ทั้งที่ลุงก็พยายามหาเลี้ยงตัวเองอย่างสุดความสามารถแล้ว เราไม่เคยคิดเลยว่าจะเกิดเรื่องราวแบบนี้กับลุงได้ ลองนึกภาพ ลุงคนหนึ่งเดินเข็นรถหนัก ๆ ตากแดดเดือนเมษาที่แสนจะร้อนระอุ เริ่มปลอกผลไม้ เป็นเวลา 17 ชม. ต่อวันสิ แล้วลุงยังต้องเจอปัญหาจากเพื่อนมนุษย์ด้วยกันเองอีก และอีกหนึ่งสิ่งที่ลุงรู้สึกเสียใจมาตลอดคือ บางคนไม่ได้มาหาลุงเพื่อซื้อผลไม้ แต่แค่ให้ตังลุงเพราะความสงสาร ลุงบอกว่า “ลุงไม่อยากให้ใครมองลุงเป็นขอทานเลย ใคร ๆ ก็ทำมาหากินเหนื่อยทั้งนั้น จะเอามาให้ลุงฟรี ๆ ทำไม …

เด็กชายกำพร้าพ่อแม่ สู้ชีวิตลำพัง จับปู จับปลากินประทังชีวิต หนุ่มน้อยวัย 12 ปี ที่แววตาเศร้าหมองไม่แจ่มใสเหมือนเด็กทั่วไป เนื่องจากแม่เสียไป ส่วนพ่อต้องออกไปทำงาน ทำให้ชีวิตความเป็นอยู่ของน้องเมฆสุดแสนรันทด บ้านที่อาศัยอยู่เป็นกระท่อมอยู่สวนหลังบ้านญาติ น้องเมฆต้อง ดักหนู จับปลา ประทังชีวิตไปวันๆ พ่อของน้องเมฆต้องออกไปทำงานรับจ้างต่างจังหวัด 1-2 สัปดาห์ ถึงจะกลับมาพบหน้ากัน ครูประจำวันเล่าว่าน้องเมฆเป็นเด็กที่ไม่ร่าเริง บางวันก็ไม่ได้เงินมาโรงเรียน หากวันไหนไม่ได้เงินมาครูก็หยิบยื่นให้เล็กน้อย   แหล่งที่มา : showbizgoa เรียบเรียงโดย : tubesmile.com

ต้องบอกเลยว่าเป็นอีกหนึ่งเรื่องราวชีวิตของคนสู้ชีวิตจากต่างประเทศอีกหนึ่งคนที่มีผู้ให้ความสนใจเป็นจำนวนมาก เมื่อไม่นานมานี้ทางด้านเว็บไซต์ข่าวออนไลน์จากต่างประเทศได้ออกมานำเสนอเรื่องราวชีวิตของนักธุรกิจหนุ่มชาวอังกฤษวัย 28 ปี “เบน ฟรานซิส” (Ben Francis) เจ้าของบริษัทเสื้อผ้ากีฬาที่มีมูลค่ากว่า 1 พันล้านปอนด์ (ราว 4 หมื่นล้านบาท) หลายคนอาจจะคิดว่าที่เขามาถึงจุดนี้ได้ก็เพราะว่ามีต้นทุนชีวิตที่ดีมาก่อนแล้ว แต่ไม่ใช่เลย.. เพราะจริง ๆ แล้วหนุ่มเบนกว่าจะมีชีวิตแบบทุกวันนี้ไม่ใช่ง่าย ๆ เลย เขาต้องทำงานหามรุ่งหามค่ำ แถมยังเคยเป็นเด็กส่งพิซซ่ามาก่อนด้วย ไม่ได้มีต้นทุนชีวิตเช่นทายาทธุรกิจที่ร่ำรวยคนอื่น ๆ โดยเบนใช้เวลาเพียง 9 ปี ในการสร้างธุรกิจที่มีจุดเริ่มต้นมาจากโรงรถ เมื่อย้อนไปตอนที่เขาอายุได้เพียง 19 ปี เขาไม่สามารถหาเสื้อผ้ากีฬาที่ถูกใจได้ เขาจึงตัดสินใจซื้อเครื่องจักรตัดเย็บและเครื่องสกรีนลาย จากเงินที่ได้รับการสนับสนุนมากจากพี่ชายและเพื่อน ๆ และเขาก็อาศัยโรงจอดรถของที่บ้านเป็นสถานที่ผลิตเสื้อผ้ากีฬาที่ถูกใจเขา และทำเสื้อผ้ากีฬา Gymshark ขึ้นมา และจากวันนั้นจนถึงวันนี้เวลาผ่านไป 9 ปี ตัวเบนเองก็แทบไม่อยากจะเชื่อเลยว่า ธุรกิจของเขาจะเติบโตจนกลายมาเป็นหนึ่งในแบรนด์ยอดนิยมของประเทศ แถมยังขยายตลาดไปยังทั่วโลกอีกด้วย ปัจจุบัน Gymshark มีพนักงาน 499 คน และมีออฟฟิศหลักอยู่หลายประเทศไม่ว่าจะเป็นที่อังกฤษ, สหรัฐ และฮ่องกง โดยพี่ชายและเพื่อน ๆ ของเขาก็ยังคงมีส่วนร่วมในการดูแลธุรกิจร่วมกับเขาด้วย และขณะนี้ Gymshark มีมูลค่าตลาดมากกว่า …

อีกหนึ่งเรื่องราวที่ชาวเน็ตจำนวนไม่น้อยต่างให้ความสนใจ เมื่อไม่นานมานี้มีผู้ใช้เฟชบุ๊กนามว่า “Yongyuth Kunta Kidsaditadapong” ได้ออกมาโพสต์เผยแพร่เรื่องราวเกี่ยวกับคุณยายท่านหนึ่ง ที่เขาได้ไปเจอคุณยายกำลังยืนขายขนมราคาถูกแค่ถุงละ 10 บาท ยายขายพร้อมกับใบหน้าที่มีรอยยิ้ม เห็นแล้วก็อดยิ้มตามไม่ได้ ถึงยายจะไม่รวยแต่ก็มีความสุขได้ เป็นเรื่องราวประทับใจ ของการสู้ชีวิต ที่ไม่ได้ดิ้นรนเพื่อตัวเอง แต่กลับทำเพื่อความดี เรื่องราวประทับใจนี้ถูกเล่าโดย ผู้ใช้เฟชบุ๊ก “Yongyuth Kunta Kidsaditadapong” ได้ออกมาเล่าเรื่องราวที่น่าประทับใจเรื่องหนึ่ง เกี่ยวกับคุณยายแอ๊ว แม่ค้าขายขนมหวานวัย 84 ปี ผู้มีความสุขกับชีวิตมากที่สุด ถึงแม้ว่าจะไม่ได้รวยมากมาย แต่มีความสุขที่ได้ไปวัดทำบุญ ซึ่งจากเฟชบุ๊กดังกล่าวได้ระบุข้อความเอาไว้ว่า “#นางฟ้าในร่างคุณยาย หยุดพักเรื่องการเมือง เพราะวันนี้ผมสะดุดรอยยิ้มคุณยายท่านหนึ่ง คุณยายแอ๊ว ขายขนมแค่ถุงละ 10 บาท แต่เงินจากน้ำพักน้ำแรง นำไปบริจาคทำบุญสร้างโบสถ์วิหาร ครั้งละ 10,000 บ้าง 20,000 บ้าง เป็นไงละ ยิ่งได้คุยกับคุณยาย ยิ่งรู้จักคำว่า “#ชีวิตที่มีความสุขจากข้างใน” เป็นยังไง หลังจากช่วยคุณยายเข็นมาถึงจุดนึง.. ผมถาม : คุณยายน่าจะมีลูกหลานเยอะนะครับ คุณยายตอบ : ยายไม่มีลูกหลาน คุณยายพูดจบก็ยิ้มหวาน ผมงง เพราะคิดในใจว่า คุณยายน่าจะมีลูกหลานเยอะ …

“อ้ายสติ๊ก” ยกให้ “นางบี” เป็นคนเก็บเงิน บอกเลยฐานะไม่ธรรมดา สำหรับคู่รักของฝรั่งหนุ่มหล่อกับ สาวบ้านนาสู้ชีวิต อย่าง สุภาวดี ไลลานี หรือ นางบี ที่ได้ใช้ชีวิตคู่กับแฟนหนุ่มชาวฝรั่งเศส อย่าง อ้ายสติ๊ก แม้ทั้งคู่จะรู้จักกันผ่าน ทางโซเชี่ยล แต่ด้วยมีความคิดอะไรหลายๆ อย่างที่เข้ากันได้ดี สุดท้ายก็เลยจด ทะเบียนกันเป็นสามีภรรยาที่ถูกต้อง แม้ว่าฝ่ายหญิงจะมีบุตรมาแล้วถึงสามคน แต่สามีหนุ่มก็รับได้ โดยเจ้าตัวเล่าว่าตอนนั้นทั้งคู่ยังไม่มีใคร จึงได้สานสัมพันธ์กันเรื่อยมาจนก่อตัวเป็นความรัก ทั้งคู่ผ่านเรื่องราวต่างๆ มาด้วยกันมากมาย กว่าจะมีอย่างทุกวันนี้ไม่ใช่เรื่องง่าย เพราะเจ้าตัวเป็นคนขยัน และสู้ชีวิตมาก สามารถทำได้ทุกอย่าง เรียกได้ว่าชีวิตของเธอตอนนี้ดีกว่าแต่ก่อนมาก จนใครหลายคนต่างก็อยากมีชีวิตที่ดีแบบเธอ ล่าสุดได้จูงมือกันไปถอยรถสวยราคาสูงเป็นที่เรียบร้อยแล้วเพื่อสานความฝันของตัวเองให้เป็นจริง แม้ว่าชีวิตตอนนี้จะประส บความสำเร็จไม่น้อย แต่เจ้าตัวก็ไม่เคยลืมว่าตัวเองเคยลำบากมาก่อน   แหล่งที่มา : famousnews เรียบเรียงโดย : tubesmile.com

น้องฟ้า เด็กหญิงสู้ชีวิตวัย 10 ขวบ อาศัยใต้สะพานเป็นบ้าน น้องฟ้า พรรนิภา พึ่งมี กับชีวิตความเป็นอยู่สุดลำบาก ต้องเก็บเห็ดก่อนไปโรงเรียนทุกเช้า และทุกวันหลังเลิกเรียนและในวันหยุด น้องฟ้ายังช่วยพ่อแม่เผาถ่าน รับจ้างโกยถ่าน ช่วยชาวบ้านต้อนวัว ได้ค่าขนมพอให้มีเงินไปโรงเรียน และนำมาช่วยพ่อแม่ไว้สำหรับค่าใช้จ่ายต่างๆ รวมถึงค่าไฟฟ้าที่ขอต่อพ่วงมาจากเพื่อนบ้าน พ่อของน้องฟ้าเล่าว่า  ก่อนหน้านี้อยู่จ.ปทุมธานี และย้ายมาอยู่จ.นครนายก มาเป็นลูกจ้ างเลี้ยงบ่อปลาและเช่าที่อาศัย แต่เมื่อเจ้าของที่ปิดกิจการบ่อปลาลงและขๅยที่ไป ตนก็ไม่มีทุนทำอะไรต่อ จึงต้องมาอาศัยอยู่ใต้สะพาน เพราะเป็นคนต่างพื้นที่เลยไม่รู้จะไปอาศัยอยู่ตรงไหน อยู่มาเกือบ 10 ปีแล้ว ตอนนี้ประกอบอาชีพเพาะเห็ดภูฐานและเห็ดขอน ซึ่งเพาะเห็ดอยู่ที่บ้านใต้สะพานลอย เนื่องจากตนมองเห็นว่าพื้นที่โคนสะพานเป็นพื้นที่ร้อน จึงมีโอกาสที่เห็ดจะเจริญงอกงาม เพราะเห็ดชอบอากาศร้อน และปลูกมาแล้ว 2 เดือนกว่า ได้วันละ 100-300 บาท เอาไว้ขๅยเพื่อเลี้ยงครอบครัว   แหล่งที่มา : thaihotlive เรียบเรียงโดย : tubesmile.com

ชีวิตคนเรานั้นมีทั้งคนยากคนจน คนรวยปะปนกันไป ทุกวันนี้แนวโน้มจะมีคนจนเพิ่มขึ้นอีก ทุกชีวิตต้องดิ้นรนหาเลี้ยงตัวเอง อย่างเรื่องราวที่เราจะเพื่อน ๆ ไปติดตามการในวันนี้ เมื่อวันที่ 27 เมษายน 2565 ผู้สื่อข่าวได้ออกมารายงานว่า นางเหลา บัวทอง อายุ 87 ปี ชาวบ้านหมู่ที่ 5 ต.เมืองบางขลัง อ.สวรรคโลก จ.สุโขทัย สู้หาเลี้ยงชีพ ด้วยการนั่งปั้นลูกกระสุนดินเหนียว ขายส่งร้านค้าในหมู่บ้าน คุณยายทำอาชีพนี้มานานกว่า 9 ปี ถ้ารวมลูกกระสุนทั้งหมดที่ปั้นขายไปแล้วก็ประมาณ 1,500,000 ลูก นางเหลา บอกว่า จะปั้นลูกกระสุนขายจนกว่าร่างกายจะหมดเรี่ยวแรง เพราะต้องเก็บออมเงินไว้ใช้ยามจำเป็น และแบ่งซื้ออาหารไว้ให้แมวกินด้วย เนื่องจากที่บ้านเลี้ยงแมวไว้เยอะมาก 80 กว่าตัว จากเดิมที่มีเลี้ยงแค่ตัวเดียว ก็เพิ่มมาเป็น 20 ตัว เพราะมีคนอุ้มมาปล่อยทิ้งไว้หน้าบ้านเรื่อย ๆ จนถึงปี 2564 ก็มีเพิ่มเป็น 40 ตัว ล่าสุดต้นปี 2565 แมวได้ออกลูกออกหลาน ยอดพุ่งเป็น 80 กว่าตัวแล้ว ยังโชคดีมีท่านเจ้าอาวาสวัดเขาเดื่อ ต.เมืองบางขลัง นำอาหารแมวมาช่วยแบ่งเบาภาระได้บ้าง อย่างไรก็ตาม …

ต้องบอกเลยว่าเป็นอีกหนึ่งเรื่องราวที่ขาวเน็ตหลายคนให้ความสนใจ สำหรับเรื่องราวของ “หนุ่มไรเดอร์” สู้ชีวิตท่านหนึ่งที่ สู้ไม่ถอย ปั่นจักรยานส่งอาหาร ท่ามกลางแสงแดดที่ร้อนจัด เพราะต้นทุนต่ำเลยต้องสู้มากกว่าคนอื่น ก็ต้องขยันกว่าคนอื่น ย้อนกลับไปเมื่อเดือนมิถุนายนปีที่ผ่านมา ผู้ใช้เฟซบุ้กรายหนึ่งออกมาเผยภาพที่ทำให้หลายคนที่กำลังท้อมีกำลังใจลุกขึ้นสู้ ภาพหนุ่มไรเดอร์ปั่นจักรยานคันเล็กๆ ไปส่งอาหาร พร้อมกับใช้มือปาดเหงื่อบนใบหน้า ในอากาศที่ร้อนจัด ภาพที่ทำให้รู้ว่าเขาต้องดิ้นรนและต่อสู้ ผู้โพสต์ระบุข้อความว่า น้องคนนี้แกร่งมาก ๆ เลย มีความอดทนในการทำงานหาเงินเลี้ยงพ่อแม่ ถึงแม้ไม่มีมอไซค์ แต่ก็ขับจักรยานส่งข อง และเมื่อโพสต์ดังกล่าวเผยแพร่ออกไป ชาวเน็ตจำนวนมากเข้ามาแสดงความคิดเห็นชื่นชม โดยส่วนใหญ่ต่างเข้ามาให้กำลังในหนุ่มไรเดอร์รายนี้ จนต่อมามีผู้ใจบุญมอบรถจักรยานยนต์ด้วย ขอขอบคุณที่มาจาก : CepatBerita